CABARET

MUSICAL IN TWEE BEDRIJVEN VAN JOHN KANDER, FRED EBB & JOE MASTEROFF

EERSTE BEDRIJF

TWEEDE BEDRIJF

PRODUCTIE

Landestheater Mecklenburg / Schauspielhaus Neubrandenburg
intendant: Ralf-Peter Schulze
première: 19 januari 2008

muzikale leiding: Mark Rohde / Alexander Livenson
regie / decor: Michiel Dijkema
kostuums: Claudia Damm
choreografie: Thomas Vollmer
dramaturgie: Christoph Blitt
orkestratie: Chris Walker
muzikale bewerking: Marko Kassenaar

Sally Bowles: Susanne Ellen Kirchesch
Conférencier: Nicholas Shannon
Clifford Bradshaw: Alexander Mildner
Ernst Ludwig: Michael Schöpe
Fräulein Schneider: Bettina Mahr
Herr Schultz: Sigurd Karnetzki
Fräulein Kost: Sünne Peters
Max: Ramin Varzandeh
Matrozen: Stefan Burmester, Günter Menzel, Alexander Schulz
Two Ladies: Sylke Kamin, Anja Schödel
Gorilla: Grit Kolpatzik

Kit Kat Klub Ensemble: Sylke Kamin, Grit Kolpatzik, Barbara Mobbs, Rita Sabaliauskiene, Anja Schödel, Anja Taube, Bernd Richert, Bernd-Detlef Schulz, Andreas Hartig, Mario Wagner
bezoekers: dames en heren van het operakoor van het Landestheater Mecklenburg
Kit Kat Klub Band: Adreas Rosin (saxofoon / klarinet), Clemens Erdmann (trombone), Mark Rohde / Alexander Livenson (piano), Margarete Hafner (contrabas), Andreas Regolin (slagwerk)

IN DE PERS

“diep ontroerend en indringend”

Alle trucs van het entertainment
Met de musical “Cabaret” heeft het Schauspielhaus Neubrandenburg een werk op het programma genomen, dat door de film van Bob Fosse met Liza Minnelli al diep in de verbeeldingswereld van het publiek verankerd is. De Nederlandse gastregisseur Michiel Dijkema moest dus iets bedenken om zijn enscenering ook ten opzichte van het reeds bekende uniek en herkenbaar te maken. Het lange applaus na de première afgelopen zaterdagavond, gecombineerd met enthousiaste jubel voor de acteurs, maakte duidelijk dat hem dit gelukt is.
Dijkema laat voor zijn enscenering het lijsttoneel achterwege, bouwt midden in de zaal van het Schauspielhaus een arena en plaatst het publiek daar aan beide kanten in de lengte langs. Daar zit men zo dicht op het spel, zo zeer zonder afstand, dat iedere nuance van het acteren direct op de toeschouwer overslaat, dat het ingenieuze in-elkaar-grijpen van de bewegingen van de show helder wordt, zonder dat dit het effect van kille perfectie krijgt. Zo wordt het verhaal […] diep ontroerend en indringend verteld, blijft het dicht bij het persoonlijke lot van de personages en wordt iedere demonstratieve veralgemening vermeden.

Michael Baumgartl
Nordkurier
21 januari 2008

“sensibel [...] jubel voor de enscenering”

Ook de onderhoudende inbedding van het verhaal in de Kit-Kat-Klub-Shows laat door fijnzinnige veranderingen de zich veranderende politieke situatie zien en vult zo de sensibele uitbeelding aan. Opvallend zijn de prachtige bühne en de ongemeen bewegelijke lichamelijke inzet van de zangers. Fantastisch als zangers niet alleen kunnen zingen, maar ook overtuigend dansen en acteren! Met Nicholas Shannon leidt ons een conférencier door het stuk, die alle trucs van het entertainment van Parijs tot New York in zich opgezogen lijkt te hebben. Als was het zijn dagelijkse werk, maakt hij dansend, zingend, jonglerend en animerend het toneel en de tribunes tot zijn wereld, die hij spelenderwijs lijkt te beheersen. Met evenveel virtuositeit doet Susanne Ellen Kirchesch zich als Sally gelden, sprankelend van energie en speelvreugde en met artistieke bewegingen.
[…] Als aan het eind de conférencier een rode band om zijn bovenarm draagt, waarop het hakenkruis door het getal 88 [een symbool voor neonazisme] is vervangen, lopen je de koude rillingen over de rug. Desondanks overwint uiteindelijk de jubel voor de enscenering.

Michael Baumgartl
Nordkurier
21 januari 2008

“Mooi, als een regisseur zijn publiek zo kan ontroeren.”

Tingeltangel unterm Hakenkreuz
Deutschland ist am Boden. Wie tot liegt das Ensemble im Finale verstreut auf der Bühne. Einzig der Conférencier steigt feixend über die reglosen Körper hinweg. Sally stimmt "Ich lie-be das Ca-ba-" an, die abschließende Silbe schafft sie nicht mehr. "Gute Nacht" haucht der Conférencier bevor das Licht erlischt. Im dunklen Zuschauerraum herrscht für einige Augenblicke betroffene Stille. Schön, wenn ein Regisseur sein Publikum so berühren kann.

Kai Wulfes
Musicalzentrale
8 februari 2008

“pakkend muziektheater met lef”

Im zweiten Akt illustriert Dijkema eindrucksvoll die von den neuen braunen Machthabern ausgehende Bedrohung. So wird Schriftsteller Clifford im "Kit Kat Club" nicht nur von Nazi-Schlägern brutal zu Boden geworfen und malträtiert. Auch der Conférencier, in dieser Szene mit angeklebtem schwarzen Schnurrbärtchen und Hitler-Frisur, tritt mit seinen Stiefeln noch einmal kräftig nach. Diese und andere Darstellungen sind besonders erschreckend, weil das Publikum sie wegen der originellen räumlichen Lösung fast hautnah miterlebt: Als sein eigener Bühnenbildner verzichtet Dijkema auf die Guckkastenbühne und stellt stattdessen einen pechschwarzen Laufsteg in den Zuschauerraum. Das Publikum sitzt sich an den beiden Längsseiten gegenüber. […] Durch eine bewegte und ausgeklügelte Personenführung gelingt dem Regisseur das Kunststück, dem Zuschauer – egal wo er sitzt – wenig Rückenansichten vorzuführen. […] Als relativ kleines Haus mit kleinem Ensemble und schmalem Budget widerlegt das Theater Neubrandenburg/Neustrelitz das weit verbreitete Vorurteil, Musical sei einzig oberflächliche Unterhaltung. Hier ist "Cabaret" packendes Musiktheater mit Biss.

Kai Wulfes
Musicalzentrale
8 februari 2008

← TERUG

Michiel Dijkema - Cabaret - Nederlands